In het IJsselmeergebied staan we voor de complexe uitdaging om zowel de zoetwaterbeschikbaarheid te maximaliseren als de natuur en biodiversiteit te bevorderen. Deze uitdaging vereist dat we enerzijds streven naar een zo groot mogelijke zoetwaterbuffer, terwijl we anderzijds natuurlijke oevers, meer differentiatie in diepte, vismigratie, peilverloop en verbindingen moeten realiseren. In eerdere herijkingen van het Deltaprogramma IJsselmeergebied (DPIJ) lag de nadruk voornamelijk op het wateraspect (lees: de zoetwaterbuffer en de waterbergingscapaciteit), terwijl het ecologie-aspect minder prominent was. In de komende herijking krijgt een toekomstbestendig ecosysteem echter ook een belangrijke plek. Echter, deze doelen kunnen elkaar soms tegenwerken, waarbij bepaalde natuurverbeteringsmaatregelen ten koste kunnen gaan van de zoetwaterbuffer.

Een onderdeel van de huidige deltabeslissing DPIJ is de mogelijkheid om na 2050 de zoetwaterbuffer te vergroten naar 50 cm (-0,40 m tot 0,10 m). Maar hoe ziet dit eruit?

Wat zijn concrete ideeën om de twee belangrijke opgaven- zoetwaterbeschikbaarheid en natuur/biodiversiteit- zo mogelijke te verenigen?

Bijbehorende vragen zijn: Welke natuur past bij een peilbrandbreedte van -0,40 tot 0.10m? En welke natuur niet? 

Om de vraag wat meer af te kaderen, stellen wij voor om een specifiek gebied te kiezen: een buitendijks gebied langs de randen van het IJsselmeer en Markermeer. Dit gebied biedt interessante mogelijkheden binnen de gestelde randvoorwaarden.

Doe mee aan deze uitdaging en help ons concrete ideeën te bedenken om de zoetwaterbeschikbaarheid en natuur/biodiversiteit in het IJsselmeergebied optimaal te verenigen. Schrijf je snel in voor de Water Challenge!